Guifeng Zongmi

Guifeng Zongmi (圭峰 宗密) (Wade-Giles: Kuei-feng Tsung-mi; Japanese: Keihō Shūmitsu) (780–841) bio je kineski budistički monah i učenjak iz doba dinastije Tang, poznat kao peti po redu patrijarh škole Huayan (kineski: 華嚴; pinyin: Huáyán; japanski: Kegon; sanskrit: Avatamsaka), kao i patrijarh škole Heze (WG: Ho-tse) Južnog Chana.

Napisao je niz važnih eseja o položaju budizma u Kini pod dinastijom Tang, te se smatra jednom od najvažnijih ličnosti u historiji istočnoazijskog budizma, s obzirom da njegovi tekstovi daju materijal za analizu razvoja Chana (Zen) i Huayana, odnosno podatke o društvenim, religijskim i intelektualnim prilikama njegovog vremena.

Zongmi je bio temeljiti učenjak, te je napisao iscrpne i kritičke analize raznih Chan i drugih sekti svog vremena, kao i brojne egzegeze svetih spisa. Na njega je škola Huayan duboko uticala u oblasti doktrinarne klaisfikacije, odnosno pokušavao je razlike u budističkim doktrinama klasificirati prema njihovim pojedinim ciljeva. Znogmi, kao i kasniji korejski monasi na koje je uticao, se zanimao za praktične i doktrinarne aspekte budizma, te nastojao harmonizirati pravce koji su jedan drugog prije toga težili isključivati.